Dalen en stijgen

17 januari 2018 - Kuopio, Finland

Lieve familie en vrienden,

Jesaja 55:10-11

“Want zoals regen of sneeuw neerdaalt van de hemel en daarheen niet terugkeert, maar de aarde doorvochtigt en maakt dat zij voortbrengt en doet opkomen, zaad geeft aan de zaaier en brood aan de eter, zo zal Mijn woord zijn dat uit Mijn mond uitgaat: het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe Ik het zend.”

Twee woorden uit deze Bijbeltekst zijn typerend voor mijn leven van alledag hier in Kuopio: dalen (en stijgen) en sneeuw. Hierover straks meer.

Afgelopen zondag haalde de dominee deze verzen uit Jesaja aan met betrekking tot de collecte/offergaven. De primaire betekenis van de verzen is dat Gods Woord krachtig is en zorgt dat wij mensen vrucht gaan dragen. Daarnaast kun je ze ook betrekken op je salaris: dat bestaat voor een deel uit zaad en voor een deel uit brood. Het zaad moet gezaaid worden, dus dit zijn de tienden die je aan God teruggeeft. Het brood mag gegeten worden, dit is je levensonderhoud. Persoonlijk vond ik deze uitleg wat vergezocht, maar er zit zeker wat in!

Terugkomend op het dalen (en stijgen) en de sneeuw. Voorzover het nog niet tot je doorgedrongen was: hier in Kuopio ligt sneeuw. En niet zo’n beetje ook. Sinds vorige week zondag is het een week droog geweest, maar vandaag heeft het de hele dag gesneeuwd. Over het weer hoor je me (nog) niet klagen, ik geniet er echt van. Heerlijk, die kou. Vorige week was het een aantal dagen rond de -3. Dat gaat natuurlijk nergens over. Gisteren was het -12,8. Kijk, dat zijn nog eens temperaturen! Ik moet erbij zeggen dat mijn neus er bijna af vroor, maar verder had ik nergens last van. Als het koud is, moet je ervan genieten. Dit kun je onder andere doen door te schaatsen :-). Ik had me hier al lang op verheugd en afgelopen zaterdag heb ik dan eindelijk geschaatst (op een onder water gezet voetbalveld).

Over het dalen en stijgen zijn meerdere dingen te zeggen. Allereerst betreft het de temperatuur. Hanna had me ervan verzekerd dat zij haar huis niet opstookte tot 25 graden. Ik opgelucht. Blijkt het 20-21 graden te zijn… Wat mij betreft mocht die temperatuur wel wat dalen, dus ik heb de koe bij de horens gevat en de radiator flink teruggedraaid (het is nu 18,4 graden, stukken beter wat mij betreft). Hanna is nu in Helsinki tot zondagavond, dus ik vrees dat de temperatuur weer wat opgeschroefd wordt als zij terugkomt…

Het dalen en stijgen betreft ook mijn fysieke verplaatsing in de ruimte. Wanneer ik naar de uni loop, daal ik 77 meter (volgens Google Maps). Diezelfde 77 meter moet ik weer omhoog als ik terugloop naar huis. Geloof me, dat is best heftig voor iemand die uit een plat land als Nederland komt. Laat ik het maar positief bekijken en het zien als een training van mijn kuitspieren ;-)

Het laatste wat ik wil zeggen over dalen en stijgen gaat over mijn geestelijke/mentale welzijn. Zoals ik al zei, is Hanna nu weg tot zondagavond. Afgelopen week was ze drie aaneengesloten dagen weg. Ik vind alleen zijn niet per se vervelend, maar als het zoveel dagen achter elkaar zijn, word ik er wat somber van. Hierbij wil ik wel meteen iedereen hartelijk bedanken die mij in de afgelopen week heeft geappt/gebeld, dat doet me namelijk echt goed. En de Heere is natuurlijk altijd bij me. Afgelopen zondag ging de preek over 1 Thessalonicenzen 5:16-18. Daar staan 3 korte vermaningen over hoe je levenshouding moet zijn: “Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles.” Met deze levenshouding is het onmogelijk om in somberheid weg te zinken. Ik heb enorm veel om voor te danken! Ik zal een paar dingen noemen.

  • Vorige week waren de introductiedagen op de uni en wat praktische dingen moesten geregeld worden. Dit is allemaal vlekkeloos verlopen, echt heel fijn.
  • Mijn rooster voor januari t/m april was nogal ongelukkig. Ik zou namelijk de eerste anderhalve maand bijna geen colleges hebben en daarna megaveel colleges. Toen heb ik besloten twee vakken te gaan volgen waarmee ik deze week al kon beginnen, zodat ik vakken die later komen, kan laten vallen (dus om een gelijkmatiger rooster te krijgen). Ik vreesde dat ik van Wageningen geen toestemming voor mijn nieuwe vakken zou krijgen, maar gelukkig heb ik die wel gekregen. Een hele opluchting.
  • In de kerk hier zijn veel mogelijkheden voor het ontvangen van geestelijk voedsel en het samenkomen met medegelovigen. Elke maandagavond is er vrouwenbijbelstudie (iemand tolkt voor mij) en elke donderdagavond is er Bijbelschool (in het Engels). Ik ben echt blij dat ik hier heen kan gaan. De kerk is trouwens zo’n 25 minuten lopen, dus prima te doen.
  • Last but not least: het eten op de uni. Over het algemeen is het eten in Finland best duur, maar gelukkig wordt er elke dag op de uni een lunch geserveerd voor slechts 1,88 euro. Voor dit kleine bedrag kun je een warme maaltijd opscheppen (keuze uit ongeveer 3 menu’s) en ben je vrij om het saladebuffet te plunderen. Daarnaast mag je jezelf max. 4 broodsnedes (ze hebben hier geen boterhammen) toeëigenen, waarbij je kunt kiezen uit zo’n 4 verschillende soorten brood. Zoals je begrijpt, ben ik met die uni-lunch erg in mijn nopjes ;-).

Oei, het is een heel verhaal geworden. Ik hoop dat je nog niet bent afgehaakt, maar dat je dit leest, want dat bewijst dat je concentratie groter is dan die van een punaise :-p (sorry voor de flauwe grap).

Laatste opmerking: vergeet vooral niet de foto’s te kijken die ik heb bijgevoegd! Ze tonen onder andere een uni-lunch, het meer naast de uni en de paar mooie gebouwen die het stadscentrum van Kuopio telt.

Tot slot wil ik je graag de volgende verzen meegeven: “Verblijd u altijd. Bid zonder ophouden. Dank God in alles.

Groetjes,

Gerlinde

Foto’s

4 Reacties

  1. Floris:
    17 januari 2018
    Je moet de grap nog eventjes uitleggen. :D
  2. Bernice:
    18 januari 2018
    Echt boeiend geschreven. Ik kijk uit naar je volgende verhaal! :)
  3. H.J. Burggraaf:
    18 januari 2018
    Leuk verslag en niet te veel plunderen....
    Maar je loopt het er wel weer af...
  4. Martina quaak:
    18 januari 2018
    Hey Gerlinde!
    Leuk om je verhalen te lezen. Ik kijk ernaar uit. Misschien 2 x per week een half verslag doen? Dan is gelijk het probleem van die punaise opgelost, die punt ervan is best gevoelig 😉.
    77 hoogtemeters in een half uur toch? Leuke opstap naar het echte werk. Wie weet naar welke hoogte je nog eens gaat lopen......
    Liefs!