Racen en remmen, sauna en zwemmen

3 maart 2018 - Kuopio, Finland

Lieve familie en vrienden,

Psalm 95:1,3-4

“Kom, laten wij vrolijk zingen voor de HEERE, laten wij juichen voor de rots van ons heil. Want de HEERE is een groot God, ja, een groot Koning boven alle goden. In Zijn hand zijn de diepste plaatsen van de aarde en de toppen van de bergen zijn van Hem.”

Mijn vorige blog is alweer bijna een maand geleden. In die maand heb ik enorm veel meegemaakt, dus ik hoop dat het in enigszins beperkte ruimte gaat passen. Zoals je weet, ben ik op trip naar Lapland geweest (21-26 februari). Het enige wat overblijft na het zien van de natuur en het landschap daar, is een loflied zoals Psalm 95. Het landschap is bizar en betoverend, wat verklaart dat ik het ontstellende aantal van 384 foto’s heb genomen. Dit hoge aantal is gedeeltelijk te wijten aan de grote hoeveelheid busuren die ik heb gemaakt. Daarmee heb ik meteen het (enige) nadeel van de trip genoemd. Ik moet bekennen dat ik niet zo goed ben in het inschatten van afstanden. Dat bleek uit het feit dat ik verwachtte dat de busreis iets van 5 uur zou duren. Finland blijkt toch wel iets groter te zijn dan ons kikkerlandje en dat heb ik aan den lijve moeten ondervinden: de busreis duurde zo’n 10 uur (exclusief pauzes), ongeveer 660 km. Ik heb even vergelijkingsmateriaal opgezocht: als je vanuit Gouda 660 km gaat rijden, zit je in Berlijn (en dan rijd je over snelweg, dus dat gaat wat vloeiender dan over de niet-snelwegen naar Lapland). En dan het tripje naar de Arctische Oceaan op zaterdag. Ik had verwacht een paar uurtjes in de bus te zitten alvorens de Oceaan te kunnen aanschouwen. Die paar uurtjes werden er 5, waarin we de landsgrenzen van Finland overschreden, zodat ik in Noorwegen erachter kwam dat de Arctische Oceaan helemaal niet aan Finland grenst. Zoals je hoort, mijn topografische inzicht werd flink opgeschroefd. Wat ook heel interessant was, was dat de wet van Meden en Perzen “Hoe noordelijker, hoe kouder” niet bleek te gelden. In Levi was het ongeveer -20 en aan de Noorse kust vroor het slechts 15 graden! Nu ik toch al aan het vertellen ben over de laatste dag van de trip, kan ik meteen de tweede helft van de titel van deze blog uitleggen. Het enige waarvoor ik 5 busuren had verdragen, bleek sauna en zwemmen te zijn, gevolgd een andere portie van 5 busuren. Dat kwam niet helemaal overeen met mijn verwachtingen, maar niet getreurd, na afloop was ik zo’n honderd foto’s plus een paar ervaringen rijker. Ik heb een paar foto’s bijgevoegd, bekijk die vooral! Het landschap in Noorwegen was supermooi. Naarmate we noordelijker kwamen, veranderden de heuvels in bergen, slonk het pak sneeuw en steeg de temperatuur. Dan de sauna en het zwemmen. De sauna was een kleine blokhut, zo’n 30 meter bij de zee vandaan. Nadat we ons hadden omgekleed in een tent met houtkachel middenin, konden we in onze zwemkleding op blote voetjes naar de sauna lopen. Je begrijpt dat dat wat frisjes was. De sauna was uiteraard pittig warm. Na ongeveer 10 minuten in de hitte had ik genoeg moed verzameld om door de vrieskou naar de oceaan te lopen en me daarin onder te dompelen. Dit ritueel herhaalde zich drie keer. Het was best een grappige ervaring: op je blote voeten door ijs en sneeuw lopen terwijl een handvol dik ingepakte mensen je aan staat te gapen, vervolgens het zeewater in, wat qua temperatuur trouwens best meeviel, om je daarna te spoeden naar de sauna om je bevroren voetjes weer tot leven te wekken. Ik zou het zo weer doen!

Ik zal ook het eerste deel van de titel van deze blog uitleggen. Racen en remmen heeft betrekking op twee activiteiten die we in Lapland ondernamen. De eerste activiteit was een huskysafari. Het was echt ENORM gaaf. Tijdens die safari begon ik oprecht te overwegen om me in Lapland te vestigen. Maar goed, terug naar de werkelijkheid. Bij aankomst kregen we eerst instructie over hoe we ons tegen de kou moesten beschermen. Het was inderdaad vrij koud, -18, en daar kwam bij dat je tijdens de huskysleetocht stilzit en veel wind vangt, waardoor je redelijk afkoelt. Zo gezegd zo gedaan, ik deed mijn ijsberenjachtkleding aan (m.a.w. heel veel warme kleren). Mijn uitrusting werd door onze gids nog uitgebreid met een bivakmuts en een paar enorme overhandschoenen. Na 10 benauwde minuten tijdens de instructie voor het sleeën heb ik me ontdaan van de bivakmuts. De instructeur vertelde dat husky’s enorm enthousiaste en ijverige dieren zijn, wat betekent dat je een groot gedeelte van de rit moet remmen. Hun standaard is rennen, dus zolang je niets doet, rennen ze. Na afloop van de sleetocht kregen we een presentatie over de jaarlijkse huskysleemarathon van 1000 (!) km, waarbij verteld werd dat de bestuurder de eerste 100 km voortdurend moet remmen, omdat de honden anders te hard van stapel lopen. Fascinerende beesten dus. Bekijk ook de foto’s als je wilt weten hoe deze dieren voor de slee lopen en als je benieuwd bent hoe ik eruit zag in mijn ijsberenjachtkleding ;-)

De tweede activiteit waarin racen en remmen aan bod kwamen, was sneeuwscooterrijden. De sneeuwscooter is in Levi een dusdanig veelgebruikt vervoermiddel, dat er heuse sneeuwscooterkruispunten en -rotondes zijn. Er is zelfs een sneeuwscooterpolitie! Dit heb ik aan den lijve ondervonden, want ik moest mijn rijbewijs uit mijn winddichte overall opdiepen en op alcohol blazen. Best hilarisch: in Nederland ben ik nog nooit op alcohol getest, en dan rijd ik sneeuwscooter in de middle of nowhere, word ik door de politie aangehouden! De agenten zagen natuurlijk niet welk onschuldig en braaf gezicht er onder de bivakmuts schuilging, anders hadden ze me vast niet aangehouden ;-)

We hebben ook nog andere activiteiten ondernomen, namelijk rendiersafari, sneeuwschoenwandeling (waarbij we het Noorderlicht konden bewonderen) en langlaufen. Helaas is er geen ruimte om hier meer over te vertellen, dus als je benieuwd bent, stuur je me maar een appje. Oh ja, alle appers weer hartelijk bedankt!

Tot slot zal ik kort wat vertellen over mijn huisgenoten in Levi. Ik mocht het gezelschap genieten van 5 aardige, Vlaamse meiden. Het bleek dat ze wel een wijntje lustten. Zodoende hebben we met zijn zessen in twee avonden het ontstellende aantal van zes (!) flessen wijn weggewerkt. Het moge duidelijk zijn dat mijn aandeel in deze alcoholconsumptie benedengemiddeld was. Ik begin haast te begrijpen dat in Nederland de Vlaamse medemens bekend staat als dom en minder intelligent. Sorry, niets ten nadele van onze Zuiderburen ;-)

De conclusie van het geheel: In de prachtige natuur van Lapland mocht ik iets van Gods grootheid zien. Kijk eens om je heen naar de schitterende natuur van Nederland en zing met mij mee in een loflied voor Hem!

Foto’s

5 Reacties

  1. Anne:
    3 maart 2018
    Woooow dat is echt heeel mooi zeg, met het noorderlicht ook! Wat heb jij geweldige dingen meegemaakt daar. Geniet er nog van weer nu je weer terug bent in Finland :)
  2. Marjan:
    3 maart 2018
    Heerlijk om weer een blog van jou te lezen! Geweldig wat je daar allemaal doet en meemaakt!! Geniet ervan!! Liefs
  3. H.J. Burggraaf:
    4 maart 2018
    Mooi!!
  4. Pa:
    6 maart 2018
    Prachtig, wat een mooie natuur!
  5. Bernice:
    7 maart 2018
    Weer blij dat ik je verhaal heb gelezen. En wat een mooie foto's! :)